ေလးျမိဳ႕ေခတ္သာဆိုသွိ်င္ ရခိုင္သူျမတ္ရီြးထားေရ ( ေလာကသာရပ်ိဳ႕)
ရခုိင္ဘုရင္မင္းထီးလက္ထက္ ရခုိင္အမ်ဳိးသားဆရာေတာ္ စာဆုိသ်ွင္ ရခုိင္သူျမတ္ေရးသားခဲ႔သည့္
ဤ ပ်ဳိ႕သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေရွးအက်ဆုံး၊အေျပာင္ေျမာက္ဆုံးႏွင့္
ယေန႔တုိင္ေအာင္ ထိပ္တန္းအသုံးဝင္ဆဲ ျဖစ္ေသာ ဂႏၴဝင္ ပ်ဳိ႕တစ္ခုျဖစ္သည္။
ဤ ပ်ဳိ႔႕သည္ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလုံးက လူမ်ားအတြက္ အသုံးအဝင္ဆုံးေသာ
ပ်ဳိ႕တစ္ခုျဖစ္သည္မုိ႕ ယေန႔ထိတုိင္ လူအမ်ားက တြင္က်ယ္စြာ သုံးစြဲလ်က္ရွိၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ေနာင္လည္းအသုံးဝင္ေနမည္သာျဖစ္သည္။ငယ္ငယ္က သတၱမတန္းတြင္ အားလုံး သင္ဖူးခဲ႔ၾကသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေျပာင္ေျမာက္ဆုံး၊အဖုိးအတန္ဆုံး၊
ေရွးအက်ဆုံးႏွင့္ လူၾကဳိက္အမ်ားဆုံး ပ်ဳိ႕ျဖစ္သည္။
ဤမ်ွေကာင္းမြန္ေျပာင္ေျမာက္ေသသပ္သည့္ ပ်ဳိ႕ကဗ်ာအမ်ဳိးစားကုိ ဗမာဆုိသူတုိ႔ ဤတစ္သက္မေျပာႏွင့္။ေနာင္ဘုရင္ပြင့္သည့္တုိင္ေအာင္ ေရးႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္သည္မွာ ေျမၾကီး လက္ခတ္ မလြဲေပ။
ဤ ဂႏၴဝင္ပ်ဳိ႕ကဗ်ာတစ္ခုတည္းႏွင့္တင္ ေက်းဇူးရွင္ ရခုိင္မ်ားအေပၚ ဆဲဆုိရုိင္းစုိင္းေနသည့္ ဗမာမ်ားအေနျဖင့္ မဟာရခုိင္မ်ားအား ေန႔တုိင္းထုိင္ကန္ေတာ့ ေနသင့္သည္။ဤပ်ဳိ႕ကဗ်ာတစ္ခုတည္းႏွင့္တင္
ဗမာတုိ႔အဖုိ႔ ေသလုိ႔ရသည္။
ရခုိင္အမ်ဳိးသားဆရာေတာ္ စာဆုိသ်ွင္
ရခိုင္သူျမတ္သည္မင္းထီးဘုရင္လက္ထက္ (ေအဒီ-၁၂၈၃) ျမန္မာသက့ရာဇ္ (၆၄၅) တြင္ ထင္းရွားေသာ
ရဟန္းပညာရွိတစ္ဦး ျဖစ္သည္၊ သက့ရာဇ္ (၆၈၈) ခုႏွစ္တြင္ မင္းလ်င္ေစာသည္ မစၦဂီရိသရက္ၿမိဳ႕ကိုတၫ္၍
ေနသည္၊ သက္လူမ်ိဳးတို႔ အုပ္စိုးေသာေၾကာင့္ သက္မင္းလ်င္ေစာဟု တြင္သည္၊ ၎တြင္ ေစာစုံ၊ ေစာျဖဴ၊
ေစာတူဟူ၊ သားေတာ္သုံးပါးရွိသည္။ သက္တို႔သည္ အင္အားေကာင္းလာ ေသာအခါ ရခိုင္႐ိုးမေတာင္စဥ္
ေတာင္တန္းရွိေက်း႐ြာမ်ားကို သြားေရာက္တိုက္ခိုက္ေလရာ ရခ္ိုင္ဘုရင္မင္းထီးသည္ အမတ္ႀကီးရာဇစည္သူသႀကၤန္ကို ေစလႊတ္၍ သရက္ၿမဳိ႕ကို သိမ္းခိုင္းသည္။
သက့ရာဇ္ (၆၉၅)ခုတြင္ အမတ္ႀကီးသည္ စစ္သည္ဗ္ိုလ္ပါအမ်ားႏွင့္ ရခိုင္႐ိုးမကိုေက်ာ္ျဖတ္၍ သက္မင္း
လ်င္ေစာအား သားေတာ္သမီးေတာ္။ မိဖုရား ေမာင္းမႏွင့္တကြ ရခိုင္သို႔ေခၚေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ ရခ္ိုင္ဘုရင္မင္းထီးသည္လည္း သက္မင္းလ်င္ေစာအား ေကာင္းစြာ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားထားသည္ ထိုအခါ မင္းလ်င္ေစာသည္ သူ၏သားေတာ္မ်ားအား ပိဋကတ္ေဗဒင္အရာ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေသာ ရခိုင္သူျမတ္ ‘ဆရာေတာ္ထံ' အပ္ႏွံ သင္ၾကားေစေလသည္။
မင္းသုံးပါးလုံးလည္း ပိဋိကတ္၊ ေဗဒင္ သင္တတ္ေလလ်င္ ဆရာသူျမတ္သည္ ဤသို႔အိပ္မက္ျမင္မက္
သည္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစာစုံသည္ စမုန္ျမစ္ေရကို ေသာက္ကုန္သည္ဟုမက္သည္။ ညီလတ္ေစာျဖဴသည္ ဖိုးဦးေမာ္ေရကိုလည္းေကာင္း၊ ညီေတာ္အငယ္ေစာတူသည္ အဝျမတ္ေရကို ေသာကႈ္ကုန္သည္ဟုလည္းေကာင္းျမင္မက္သည္။ ဆရာသူျမတ္လည္း မင္းသုံးပါးကိုေခၚ၍ အေမာင္တို႔ စစ္ကိုင္း ပင္းယသို႔သြား၍ေနၾကေလ၊မင္းခ်ည္းျဖစ္ၾကလိမ့္ဟုမိန္႔သည္။ ညီေနာင္သုံးပါးတို႔လည္း သကၠရာဇ္ (၇၀၅)ခုတြင္ အေရွ႕ျပည္သို႔သြားၾကေလသည္။ စစ္ကိုင္းပင္းယသို႔ေရာက္လ်င္ ေစာစုံသည္ ျမင္းစိုင္းၿမိဳ႕ကို စားရ၏။ ေစာျဖဴသည္ျပည္ၿမိဳ႕ကိုစားရသည္။ ေစာတူသည္ အျမင့္ၿမိဳ႕ကို တရဖ်ားေစာကဲအမည့္ျဖင့္ စားရသည္။ ေနာင္အခါ အျမင့္စား တရဖ်ားေစာကဲသည္ အင္းဈၿမဳိ႕တြင္ ‘မင္းႀကီးစြာ ေစာကဲ'အမည္ျဖင့္ မင္းျဖစ္ေလသည္။ မင္းျဖစ္တစ္ဆယ့္ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာျမင့္ေသာအခါ မင္းႀကီးသည္ မိမိငယ္ဆရာ ရခိုင္သူျမတ္အား သတိရ၍ေနျပည္ေတာ္သို႔ပင့္ေဆာင္ကာ‘မဟာသဃၤရာဇာ' ဟူေသာ ဘြဲ႔တံဆိပ္ ကပ္လႉပူေဇာ္ၿပီး ကိုးကြယ္ေတာ္မူသည္။
ထိုမဟာသဃၤရာဇာ တံဆိပ္နာမံကို ခံယူေတာ္သူေသာ ရခိုင္သူျမတ္သည္ မင္းသုံးပါးကိုေစာေပပို႔ခ်စဥ္အ
ခါက ေလာကသာရပ်ိဳ႕ကို စီကုံးကာမင္းသားတို႔အား သင္းၾကားေပးေလသည္။ (မင္းသုဝဏ္၊ ေလာက္သာရပ်ဳိ႕ အေျဖအဘိဓာန္၊ စာ -ဆ။ ၁၃၁၇၊)
ေလာကသာရပ်ိဳ႕မွာ အမ်ိဳးေလးပါးကိုဆုံးမေသာ အခန္းမ်ားပါရွိ၍ ငယ္႐ြယ္သူမ်ားအား ဗလငါးတန္ ျပည့္၀
ေစေရးအတြက္ ဆိုဆုံးမရန္လြန္စြာ အဖိုးတန္ေပသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ေက်ာင္းသင္ဘာ သာရပ္အျဖစ္ ျပ႒ာန္းခြင့္ျပဳထားရာ ေပါေပါမ်ားမ်ား ေတြ႔ရႈအထူးေဖာ္ျဖရန္ လိုမည္မဟုတ္ေပ။
ယခုေဖာ္ျပလိုေသာ ေလာကသာရပ်ိဳ႕မွာ ရခိုင္ျပည္ေျမာက္ပိုင္း သြားလာေရးခက္ခဲ့ေသာ ေဒသမ်ားတြင္
အစဥ္အဆက္ႏွစ္ ပရိေစၦဒၾကာျမင့္စြာ သိမ္းဆည္းခဲ့လာၾကေသာ ေပပရပိုက္မ်ားတြင္ မွတ္တမ္းတငာ္ထးသည့္ေလာကသာရပ်ိဳ႕ပင္ျဖစ္သည္။ ေရွး႐ိုးရခိုင္စဥ္ဆက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ သင္အံခဲ့ရေသာ ပ်ိဳ႕ကဗ်ာျဖစ္သည္။ ရခိုင္ေက်ာက္စာအေရးအသား ဒဂၤါးစာအေရးအသားျဖစ္ေသာ ရကၡဝဏၰရာျဖင့္ ေရးသားထား
သည္၊
Sources။ ။ရခိုင္စာဆိုေတာ္မ်ား - ထြန္းေရႊခိုင္ (မဟာဝိဇၨာ) စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
အေထာက္အထားမ်ားအား ပူတြဲတင္ျပလုိက္သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ရခုိင္ပေဒသရာဇ္ႏုိင္ငံ၏ ေလးျမဳိ႕ေခတ္သည္ ဗမာ ပေဒသရာဇ္ႏုိင္ငံ၏ ပုဂံေခတ္ႏွင့္ ေခတ္ျပဳိင္ ျဖစ္သည္။
Comments
Post a Comment